سبک اسماعیل کرمی در ساخت مستندهای حیات وحش را می‌توان تلفیقی از مستندهای مشاهده‌ای (Observational) و مشارکتی (Participatory) دانست. او هم واقعیت را بی‌واسطه ثبت می‌کند و هم با روایت و موسیقی، در تجربه مخاطب مشارکت فعال دارد. این تلفیق، تجربه‌ای چندلایه و انسانی از طبیعت ارائه می‌دهد.